Wielokrotnie wspominałam o fakcie, że człowiek jest z natury istotą, która wykształciła na przestrzeni tysięcy lat potrzebę przebywania w otoczeniu osobników swojego gatunku. Nawet jeśli nie odczuwa jej bezpośrednio, to będzie w pewien sposób musiał wchodzić w interakcje z innymi ludźmi, aby przetrwać. Dziś dzieje się to również za pomocą eterycznych mediów takich jak Internet czy telefon. Konsekwencją tych społecznych potrzeb jest zawieranie związków i nawiązywanie przyjaźni, a ich podtrzymywanie dobrze wpływa na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne. Wielu ludzi boryka się z problemem dbania o takie relacje i nie docenia, jak pozytywnie odbierany jest przez innych kontakt ze strony starego przyjaciela ze szkoły, bądź z poprzedniej pracy. Gdy decydujemy się na odnowienie relacji z dawnym znajomym/ą, odczuwamy niepewność, wahamy się, zastanawia nas jak zostanie to odebrane przez tę drugą osobę. Obawy te jednak okazują się być bezpodstawne.
W czasopiśmie Journal of Personality and Social Psychology ukazał się artykuł, w którym wykazano, że osoby, które podejmują się kontaktu z dawnym znajomym/ą często nie zdają sobie sprawy, jak pozytywnie jest to postrzegane przez odbiorcę. Połowa uczestników eksperymentu została poproszona o przypomnienie sobie, kiedy ostatnio odnowiła relację z kimś ze swojego wcześniejszego otoczenia społecznego, bez bezpośredniej przyczyny, wyłącznie po to, by sprawdzić “jak się ma”. Następnie poproszono ich, aby ocenili na siedmiopunktowej skali (1 – bardzo, 7 – wcale), w jakim stopniu w ich ocenie osoba, z którą zawiązali kontakt po dłuższym okresie bez interakcji, będzie z tego powodu zadowolona, szczęśliwa, wdzięczna lub czy doceni ten gest. Druga połowa uczestników miała za zadanie przypomnieć sobie podobną sytuację, jednak tym razem w odwrotnym układzie, kiedy to ich dawny znajomy chciał sprawdzić jak się miewają. Zastosowano tą samą siedmiopunktową skalę oceny poziomu zadowolenia, który wynikł z kontaktu. Osoby z pierwszej grupy uważały, że ich gest przyniósł znacznie mniejszą radość, niż ocenili to uczestnicy z drugiej grupy otrzymującej np. wiadomość.
Teoretyczne założenia opisane w tej pracy znajdują odwzorowanie w rzeczywistości. W kolejnej serii eksperymentów uczestnicy wysłali krótki list (lub list i drobny prezent) do kogoś ze swojej grupy znajomych, ze szczególnym uwzględnieniem osób, z którymi nie pozostawali w kontakcie przez dłuższy czas. Podobnie do pierwszego doświadczenia, uczestnicy, którzy zainicjowali interakcję, oceniali na siedmiopunktowej skali poziom szczęścia, jakiego dozna osoba, do której list był skierowany. Oceniony on został również przez adresata. Ponownie obserwowano rozbieżność między oceną nadawcy, a poziomem uszczęśliwienia odbiorcy, gdzie nadawca przewidywał niższy poziom, niż wykazał odbiorca. Ważnym czynnikiem wpływającym na poziom uszczęśliwienia, wynikającego z otrzymania wiadomości od “starego znajomego”, było: jak dużym zaskoczeniem była ona dla odbiorcy. Im większe było ich zaskoczenie, tym silniej doceniali otrzymanie wiadomości (nawiązanie kontaktu).
Myślę, że można wyciągnąć z tych doświadczeń wiele wniosków, co więcej zastosować wynikające z nich informacje we własnym życiu. Warto jest podtrzymywać stare znajomości albo co najmniej je odświeżać, możemy w ten sposób sprawić radość nie tylko sobie, ale i osobie na drugim końcu słuchawki. Autorzy wspomnianej pracy zwracają również uwagę na fakt, że “współczesne życie często nie jest nastawione na umożliwienie kontaktów towarzyskich z przyjaciółmi i znajomymi na skutek szczęśliwego przypadku”. Sytuacja ta staje się tym bardziej skomplikowana, im dłuższy jest okres braku kontaktu. “Dla tych, którzy z ostrożnością i niepokojem stąpają w społecznym środowisku”, piszą badacze, “którzy czują, że wyszli z wprawy, nasza praca dostarcza solidnych dowodów i zachęcającego zielonego światła, aby iść naprzód i zaskoczyć kogoś, wyciągając rękę”. Ten gest, jak podsumowują, jest “prawdopodobnie bardziej doceniany niż mogło by się nam wydawać. ”
“The Surprise of Reaching Out: Appreciated More Than We Think”, Peggy J. Liu, SoYon Rim, Lauren Min, Kate E. Min, Journal of Personality and Social Psychology, 11 Lipiec, 2022
